Olsztyn24

Współpracownicy i przyjaciele mówią o Niej: wyjątkowa. Przyjacielska, życzliwa, pomocna. Szlachetna, o wielkim sercu. Wspaniała kobieta, doskonały pedagog. Kim jest ten ideał, który wspominają z łezką w oku? To Janina Triebling, w latach 1963-1974 kierownik, następnie dyrektor szkoły specjalnej w Olsztynie.

Przeprowadzone przez jej syna Andrzeja Trieblinga wywiady z nauczycielami, pracownikami, członkami rodziny, stanowią większość materiału do książki, nad którą pracuję od miesięcy. Przybliżam postać kobiety, która swoją charyzmą ukierunkowała wiele nauczycielskich losów. Wszyscy rozmówcy podkreślają niezapomnianą dobrą atmosferę w pracy, tendencję pani Triebling do otaczania się ludźmi wykształconymi, jej własną wiedzę i takt.

W codziennych kontaktach z ludźmi Jej łagodność, wyrozumiałość i intuicja pomagały rozwiązywać wszelkie problemy. Na przerwach bawiła się z podopiecznymi, zimą zjeżdżała na sankach. Wspierała ich aktywność sportową, muzyczno-taneczną, manualną. Dbała o to, by żaden uczeń nie wyszedł ze szkoły głodny. Zawsze otoczona wianuszkiem dzieci, była przez nie kochana.

By odciążyć rodziców od opieki nad dziećmi niepełnosprawnymi intelektualnie, Janina Triebling organizowała kolonie, półzimowiska, wycieczki. Przeczuwała, że jeśli one teraz nie zobaczą Gdańska czy Warszawy, to nie zobaczą ich nigdy. „Nie mieliśmy węgla, mama nie miała na czym gotować. Poszła z prośbą do pani kierownik, a ona załatwiła zapomogę” - powiedziała jedna z byłych uczennic. Jako aktywny działacz Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, pani Triebling każdą wolną chwilę poświęcała biednym, zaniedbanym czy z jakiegokolwiek innego powodu nieszczęśliwym dzieciom.

Za czasów Janiny Triebling w szkole powstał ośrodek selekcyjny i wprowadzono indywidualny tok nauczania. To Jej się udało przekonać środowisko, rodziców i władze, że trzeba dzieci specjalnej troski uczyć zawodu. Dzięki Jej staraniom w 1965 roku powstała w Olsztynie pierwsza klasa zawodowa, potem następne, co w rezultacie doprowadziło do powołania szkoły zawodowej.