Olsztyn24

Filharmonia Warmińsko-Mazurska w Olsztynie zaprasza w piątek (15.09), o godzinie 19.00, na koncert symfoniczny „Inauguracja 78. sezonu artystycznego Filharmonii”.

Wystąpią:
» Anna Sułkowska-Migoń - dyrygentka
» Qingzhu Weng (Chiny) - skrzypce
» Laureat 16. Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu
» Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej
» Janusz Ciepliński - prowadzenie koncertu

W programie:
» Feliks Nowowiejski - Uwertura koncertowa Legenda Bałtyku op. 28
» Pietro Mascagni - Intermezzo z opery Cavalleria rusticana (Rycerskość wieśniacza)
» Benjamin Britten - The Young Person’s Guide to the Orchestra (Wprowadzenie młodych osób w orkiestrę) Wariacje i fuga na temat Purcella op. 34
» Niccolò Paganini - I Koncert skrzypcowy D-dur op. 6

Niccolò Paganini, włoski demon wiolinistyki, najsłynniejszy skrzypek w historii, swój I Koncert skrzypcowy D-dur op. 6 komponował pod koniec drugiej dekady XIX wieku, gdy Chopin miał 8-9 lat i zapisywał pierwsze polonezy, Beethoven rozpoczynał szkicowanie IX Symfonii, a Rossini dawał premiery Kopciuszka i Sroki złodziejki. Ten ostatni był niewątpliwie najbardziej wówczas popularnym kompozytorem europejskim i właśnie muzyką Rossiniego, stylem włoskiego bel canta inspirował się Paganini, pisząc swój koncert. W tamtym czasie modny był również styl turecki, kojarzony z muzyką militarną: marszowe rytmy, kotły i trąbki, czasami dodatkowe instrumenty perkusyjne, zwane „banda turca”. Paganini komponował zgodnie z modą, dlatego - oprócz prawdziwie szatańskich popisów wirtuozowskich - w jego koncercie tak ważną rolę odgrywają perkusja i marszowe rytmy. Utwór zbudowany jest klasycznie z trzech części. Pierwsza to efektowne Allegro, wykorzystujące tematy niczym z opery komicznej. Warto dodać, że Paganini zawsze improwizował kadencję na zakończenie tej części koncertu i nigdy jej nie zapisał: autorem, który dopisał najsłynniejszą wersję kadencji był francuski kompozytor Émile Sauret. Drugie ogniwo, Adagio, według jednej z wczesnych recenzji, jest „wyrafinowaną, anielską pieśnią o wielkiej szlachetności i prostocie, która dotknęła serc słuchaczy [...]. Na koniec tej części nie było oklasków, a publiczność siedziała jak sparaliżowana”. W finałowym Rondzie powracają popisy wirtuozowskie: skrzypce momentami udają flet, by innym razem zachwycić grą na kilku strunach naraz - była to jedna z technik udoskonalonych przez Paganiniego.

Genialny angielski kompozytor Benjamin Britten jest niemal nieobecny na polskich estradach i scenach. Nawet jego najsłynniejsze dzieło Wprowadzenie młodych osób w orkiestrę: Wariacje i fuga na temat Purcella op. 34 grywane jest rzadko. Jest jednym z wielu dowodów na zafascynowanie Brittena muzyką dawną, zwłaszcza barokową - tematem wariacji i fugi Britten uczynił rondeau z muzyki do sztuki Abdelazer Purcella. Ale jednocześnie jest to utwór dydaktyczny, w którym wszakże Britten nie ogranicza się do prostej demonstracji specyfiki zespołu symfonicznego, techniki gry na poszczególnych instrumentach czy do ukazania możliwości brzmieniowych i wyrazowych poszczególnych sekcji orkiestry. Przeciwnie - Wariacje są szalenie atrakcyjne po każdym względem, mienią się wszystkimi barwami wielkiej orkiestry, fascynują pomysłowością i znakomitym wykorzystaniem barokowych form w połączeniu z XX-wiecznym językiem muzycznym. Wszystko to sprawia, że opus 34 angielskiego kompozytora święci triumfy na estradach koncertowych całego świata i mimo upływu blisko 80 lat od jego powstania nie straciło nic ze swej atrakcyjności.

Program wieczoru uzupełni Legenda Bałtyku - uwertura op. 28 Feliksa Nowowiejskiego. Opera, do której utwór jest wstępem, za życia twórcy cieszyła się ogromnym powodzeniem. I trudno się dziwić - to świetnie napisana muzyka, pełna twórczych nawiązań do folkloru. Libretto oparte zostało na legendzie o zatopionym mieście Winecie, zaś pretekstem do powstania utworu było odzyskanie przez Polskę dostępu do morza w 1919 roku. Na popularności nigdy nie straciła za to jednoaktówka Rycerskość wieśniacza Pietra Mascagniego, której najsłynniejszy fragment - łagodne, sielskie Intermezzo - dopełni programu koncertu inaugurującego nowego sezon artystyczny.

Anna Sułkowska-Migoń - dyrygentka

Jak zauważa „Le Devoir”, Anna Sułkowska-Migoń jest dyrygentką, której nazwisko koniecznie trzeba zapamiętać. Wyróżnia się wrażliwością, szczerością oraz błyskotliwym talentem. Dodatkowo charakteryzuje się energicznym urokiem porównywanym do światowej klasy dyrygentki Mirgi Gražinyte-Tyla („Le Monde”). Jest zwyciężczynią prestiżowego konkursu La Maestra w Paryżu (2022), laureatką Taki Alsop Fellowship Award Recipient 2022-2024, Paszportu „Polityki” (2022) w kategorii Muzyka Poważna, Koryfeusza Muzyki Polskiej (2022) w kategorii Odkrycie Roku i nagrody Młody Promotor Polski w kategorii kultura (2022). Współpracuje z orkiestrami w Polsce i zagranicą.

W aktualnym sezonie artystycznym młoda artystka dyryguje wieloma zespołami prowadząc m.in. trasę koncertową Orchestre National de Lille oraz Orquesta de la Comunitat Valenciana. Koncertuje z Philadelphia Orchestra, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Deutsches Symphonie-Orchester w Berlinie, Dresdner Philharmonie, Orchestre de Chambre de Paris czy Orquestra Simfonica del Valles w Barcelonie. Wcześniej współpracowała z orkiestrami w Europie, Ameryce Północnej oraz Afryce. Była stypendystką licznych kursów mistrzowskich m.in. Gstaad Conducting Academy w Szwajcarii, a także uczestniczką programu Dyrygent-Rezydent, który realizowała w Polskiej Orkiestrze Sinfonia Iuventus im. J. Semkowa (2021/2022) oraz w Filharmonii Dolnośląskiej (2020/2021). Uczestniczy w mistrzowskich kursach dyrygenckich z Marin Alsop i Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia.

Naukę dyrygentury rozpoczęła pod okiem swojego ojca Piotra Sułkowskiego, szlifowała ją także podczas projektów asystenckich u Klausa Mäkelä, Jerzego Maksymiuka, Marka Pijarowskiego, Pawła Przytockiego i Antoniego Wita. Artystka jest absolwentką Akademii Muzycznej im. K. Pendereckiego w Krakowie na dwóch kierunkach: dyrygentura symfoniczna w klasie Łukasza Borowicza oraz dyrygentura chóralna w klasie Lidii Matynian i Adama Korzeniowskiego.

Qingzhu Weng - skrzypce

Artysta urodził się w 2001 roku. Studiuje w Hochschule für Musik, Theater und Medien w Hanowerze. Wcześniej kształcił się w Konserwatorium Muzycznym w Szanghaju i Szkole Muzycznej Xiamen w Chinach. Jest laureatem wielu nagród, w tym I miejsca w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Ysaÿe w Belgii (2018), I miejsca w Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym w Mirecourt we Francji (2018) i II miejsca w Międzynarodowym Konkursie Bachowskim w Niemczech (2022). Występował jako solista z Orkiestrą Symfoniczną Radia Frankfurckiego, NDR Radiophilharmonie, Orkiestrą Kameralną w Pforzheim, Südwestdeutsche Philharmonie Konstanz, Kammerphilharmonie Frankfurt i orkiestrą Kremerata Baltica.