Olsztyn24

W BWA Galerii Sztuki w Olsztynie w czwartek (20.07) odbyło się spotkanie z Ryszardem Grzybem - malarzem i poetą, którego wystawa rysunków „Ja chrząszcz” jest obecnie prezentowana w sali kameralnej galerii.

W trakcie spotkania odczytane zostały wybrane wiersze z tomiku poezji „Ja chrząszcz”, który ukazał się nakładem Fundacji im. T. Karpowicza przy współpracy z warszawską HOS Gallery.

„Ja chrząszcz” to pierwszy zbiór poezji Ryszarda Grzyba, obejmujący ponad sto utworów z lat 1978–2002. Artysta wcześniej z Czułym Barbarzyńcą wydał „Zdania napowietrzne”, publikował pojedyncze utwory w najważniejszych pismach poświęconych literaturze oraz w katalogach towarzyszącym wystawom malarstwa.

Dotąd rozproszone, zostały przez autora zebrane i uporządkowane w układzie chronologicznym. Obszerny przekrój czasowy jest świadectwem przemożnej potrzeby ekspresji w równym stopniu poprzez sztuki wizualne, jak i słowo pisane.

Od autora:

Ten wybór poezji objawia pracę losu i czasu ponieważ obejmuje dwadzieścia cztery lata mojego życia. Pierwsze wiersze napisała osoba mająca dwadzieścia cztery lata, ostatnie czterdziestosześcioletnia. Jedne wiersze należą do epoki zwanej życiem przed życiem, drugie zbliżają się do epoki zwanej życiem po życiu.

Poezja jest malarstwem a malarstwo jest poezją. Refleksja jest wyobrażeniem (obrazem) powstałym w wyniku zderzenia z istotą rzeczywistości lub mroczną stroną podróży przez czas. Słowa: egzystencja, los, zachwyt i bezwzględność w wyrażeniu tego co nas rzeczywiście dotyczy, opisują charakter tej poezji.

Poezja jest odkrywaniem siebie i nieskończoności. Nadaje sens życiu i poszukiwaniu wiedzy. Rodzi dyscyplinę codziennego dociekania oraz chroni przed zadrobnieniem.

Te wiersze są obrazem mojej wewnętrznej biografii mało znanej odbiorcom mojego malarstwa. Tak jak cały czas maluję, tak samo cały czas piszę wiersze. Bez nich wiedza o mojej pracy jest częściowa. Malarstwo i poezja są równorzędnymi dziedzinami mojej praktyki artystycznej.<

Zapraszamy do zapoznania się z zapisem wideo spotkania.

******

Ryszard Grzyb urodził się w 1956 roku w Sosnowcu. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, w pracowni prof. Zbigniewa Karpińskiego (1976-1979) oraz na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1979–1981). Dyplom uzyskał w pracowni prof. Rajmunda Ziemskiego.

W latach 1982– 1992 był członkiem Gruppy, z którą wystawiał i uczestniczył w jej akcjach. Był też współzałożycielem i wydawcą pisma Gruppy - „Oj dobrze już”. Od połowy lat osiemdziesiątych odbył kilka podróży artystycznych: w maju i czerwcu 1986 razem z Ryszardem Woźniakiem przebywał na stypendium w Berlinie Zachodnim, w latach 1990–1991 w Kolonii na zaproszenie Rafała Jablonki, w 1995 ponownie w Niemczech na stypendium w Lamspringe, a w 1996 w Saignon na zaproszenie Kamili Regent i Pierre’a Jaccauda. Jego obrazy znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Wrocławiu, Krakowie, Poznaniu, Galerii Zachęta, w Muzeach Okręgowych w Katowicach, Bytomiu, Toruniu, Bydgoszczy, Olsztynie, w Museum Jerke w Recklinghausen, w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą.

Równolegle do malarstwa uprawia twórczość poetycką, zadebiutował jeszcze w okresie studiów we Wrocławiu. Swoje teksty publikował w „Nowym Wyrazie” (1980, 1981), „Miesięczniku Literackim” (1981), w piśmie „Oj dobrze już”, w publikacji „Sztuka Najnowsza. Co słychać”, pod red. M. Sitkowskiej (Warszawa 1989), i „Young Poets of a New Poland”, (London 1993) oraz w piśmie artystycznym „Tytuł roboczy” (2004). Jego „Zdania Napowietrzne” zostały wydane przez Świat Literacki (2005). Zbiór wierszy „Ja chrząszcz” został wydany przez Fundację na rzecz Kultury i Edukacji im. Tymoteusza Karpowicza we współpracy z galerią HOS (2020).

W 2004 rozpoczął multimedialny projekt „Zdania napowietrzne”, w ramach którego kolekcjonuje krótkie sentencje poetyckie, „absurdalne haiku” jak mówi i umieszcza je w kontekście zupełnie obcym poetyckim eksperymentom - na billboardach, pocztówkach, ołówkach, kubkach, zmienia je w neony, tabliczki informacyjne. Poprzez zawłaszczenie przestrzeni przeznaczonej dla innego rodzaju komunikatów, artysta wzmacnia siłę ich przekazu, wywołując swego rodzaju suspens.

Laureat Nagrody im. Jana Cybisa za 2010.