Olsztyn24

Filharmonia Warmińsko-Mazurska w Olsztynie zaprasza w piątek (26.05), o godzinie 19.00, na koncert symfoniczny i wernisaż wystawy „Drużyna Kopernika”.

Wystąpią:
» Giancarlo De Lorenzo (Włochy) - dyrygent
» Małgorzata Wygoda - fagot
» Karolina Mętrak - fagot

» Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej
» Janusz Ciepliński - prowadzenie koncertu

W programie:
» Wolfgang Amadeus Mozart - Symfonia nr 10 G-dur KV 74
» Antonio Vivaldi - Koncert na dwie wiolonczele g-moll RV 531 w transkrypcji na dwa fagoty
» Joseph Haydn - Symfonia „Londyńska” nr 103 „Rullo di timpani”.

Przed koncertem odbędzie się wernisaż prac malarskich projektu pn. „Drużyna Kopernika”, o godz. 17.00 we foyer Filharmonii. Wielkiego Astronoma Mikołaja Kopernika upamiętnią artyści naszego regionu, więziennicy i osadzeni, którzy zaprezentują wspólne dzieło stworzone przez połączenie 21 obrazów. Projekt powstał z potrzeby zestawienia w pracy twórczej różnych, na pozór odmiennych od siebie osób, instytucji i stworzenia dla nich nowego kontekstu. Kuratorem wystawy, oraz autorką jednej z prac jest prof. dr hab. szt. Wioletta Jaskólska. Wydarzenie organizuje Okręgowy Inspektorat Służby Więziennej w Olsztynie w partnerstwie z Warmińsko-Mazurską Filharmonią oraz Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych.

Wydarzenie odbywa się w ramach programu XI edycji International Film Festival in Olsztyn „Prison Movie” i jest współfinansowane m.in. ze środków Norweskiego Mechanizmu Finansowego w ramach programu „Sprawiedliwość”.

„Symfonie są triumfem sztuki. Nieograniczone i wolne - artysta może w nich zakląć cały świat uczuć”, pisał w 1803 roku krytyk „Musikalisches Taschenbuch”. W XVIII wieku - stuleciu, w którym narodził się gatunek symfonii - powstało ich kilkanaście tysięcy. W kolejnych epokach symfonia nie straciła na popularności, choć zmieniła się i wciąż się zmienia. A jak brzmiała na samym początku?

Zawsze przeznaczona była dla słuchacza, a nie do prywatnego użytku samych wykonawców. Była więc gatunkiem muzycznym stricte publicznym. Wyrosła z trzyczęściowej włoskiej sinfonii (uwertury) operowej. Na estrady koncertowe zawitała dzięki zbiorowemu wysiłkowi wielu kompozytorów, w tym Wolfganga Amadeusa Mozarta, który od najwcześniejszych lat komponował dzieła symfoniczne. Z najwcześniejszego okresu twórczości pochodzi Symfonia G-dur KV 74, pisana w 1770 roku w Mediolanie. Być może miała być uwerturą do opery Mitridate, re di Ponto, ostatecznie została dziełkiem koncertowym - krótkim, zwiewnym i lekkim, pełny wdzięku typowego dla stylu galant, z trzema częściami granymi attaca, przeznaczonym na smyczki, oboje i rogi.

Jeśli KV 74 Mozarta symbolizuje początek wielkiej kariery gatunku symfonicznego, to Symfonia Es-dur Hob. I/103 „Z werblem na kotłach” Josepha Haydna wyznacza punkt szczytowy jego rozwoju. Jest przedostatnim z dwunastu wielkich dzieł tego gatunku, jakie Haydn napisał na koncerty w Londynie, gdzie gościł dwukrotnie (1791–1792 i 1794–1795). Kompozytor, choć pracował na prowincjonalnym dworze Esterházych, znany był już powszechnie w całej Europie, ale to dopiero występy w Anglii ugruntowały jego pozycję najwybitniejszego muzyka swoich czasów. Symfonie „londyńskie” stanowią zaś szczytowe osiągnięcie Haydna na polu muzyki orkiestrowej. Są one z jednej strony genialnymi egzemplifikacjami gatunku, jego formy i zasad tworzenia (które Haydn sam ustalił), z drugiej dowodzą, jak bardzo kompozytor lubił się bawić konwencjami i przekraczać granice. W każdym z dzieł jest nieprzewidywalny i dowcipny, w każdym twórczy i niesztampowy. W Symfonii Es-dur słychać to już na samym początku - wszystko zaczyna się długim werblem na kotłach bez akompaniamentu. A potem? Potem, w każdej kolejnej z czterech części, jest tylko coraz ciekawiej.

Utwory symfoniczne klasyków rozdzieli Koncert g-moll RV 531 Antonia Vivaldiego, w oryginale komponowany na dwie wiolonczele. To jeden z genialnych przykładów barokowego koncertu, którego formę Vivaldi - jak Haydn w przypadku symfonii - ugruntował. Większość swoich dzieł koncertowych pisał dla dziewcząt z weneckiego Ospedale della Pietà - przytułku dla sierot, w którym przywiązywano wielką wagę do edukacji muzycznej. Rudy Ksiądz stworzył tam jedną z najlepszych w Europie orkiestr, wykształcił też wiele wybitnych wirtuozek rozmaitych instrumentów. Jednym z ciekawszych, napisanych właśnie dla nich koncertów jest RV 531 - jedyny podwójny koncert wiolonczelowy (fagotowy), pełen głębokich emocji, trzymający w napięciu od pierwszych dźwięków. To zdecydowanie Vivaldi w najlepszym wydaniu.

Małgorzata Wygoda - fagot

Ukończyła studia magisterskie w Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie w klasie fagotu dra Damiana Lipienia. Swoje umiejętności doskonaliła podczas współpracy z takimi pedagogami jak David Tomas - Realp (Hochschule für Musik w Karlsruhe) oraz Frank Forst (professor at the Franz Liszt University in Weimer). Małgorzata jest laureatką wielu międzynarodowych konkursów, zarówno w kategorii solowej jak i kameralnej. Prowadzi aktywną działalność koncertową w kraju i za granicą. Wraz z zespołem Cracow Golden Quintet- kwintet dęty, w 2019 zdobyła II nagrodę podczas I Międzynarodowego Konkursu Muzyki Polskiej im. Stanisława Moniuszki w Rzeszowie. W listopadzie 2020 roku ukazała się debiutancka płyta zespołu „Polish Wind Quintets”, która otrzymała nominację Polskiej Akademii Fonograficznej do nagrody Fryderyk 2021. Wraz z zespołem Cracow Golden Quintet odbyła tournēe po Stanach Zjednoczonych Ameryki w 2022 roku. W tym samym roku ukazała się kolejna płyta „Sideways” we współpracy z polskim pianistą Aleksandrem Dębiczem.

Artystka jest laureatką stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz stypendium programu Młoda Polska. W latach 2018-2022 była fagocistką Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus im. Jerzego Semkowa w Warszawie. Obecnie pracuje na stanowisku I fagocistki Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej im. Feliksa Nowowiejskiego w Olsztynie.

Karolina Mętrak - fagot

Edukacje muzyczną rozpoczęła w Szkole Muzycznej I i II stopnia im. Tadeusza Szeligowskiego w Lublinie pod okiem Wiesława Kapronia. Następnie swoje umiejętności doskonaliła na na uczelniach wyższych w klasie prof. Kazimierza Siudmaka na Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie, prof. Marka Barańskiego na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach oraz u prof. Dr. hab Artura Kaperka na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina (filia w Białymstoku). Jest laureatką międzynarodowych konkursów w kategorii zespoły kameralne oraz solowej. Od 2019 solistka Filharmonii Warmińsko- Mazurskiej im. Feliksa Nowowiejskiego. Do 2021 również fagocistka Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus im. Jerzego Semkowa z którą dokonała wielu nagrań płytowych. Jako fagocistka współpracuje z licznymi orkiestrami w Polsce i za granicą. Dwukrotnie brała udział w międzynarodowym projekcie I Culture Orchestra. Swoje umiejętności doskonaliła na licznych kursach i warsztatach muzycznych ze światowej sławy fagocistami.

Giancarlo De Lorenzo - dyrygent

W szkole muzycznej w Brescii uczył się gry na organach i kompozycji organowej w klasie F. Castellego. Ukończył Wydział Dramatu, Sztuki i Muzyki na Uniwersytecie Bolońskim, studiował także dyrygenturę i kompozycję w tamtejszym konserwatorium w klasie G. Cataldy.

W 1992 roku został dyrygentem orkiestry Vox Aurae, a w 2003 roku - dyrektorem artystycznym i pierwszym dyrygentem Orchestra del Teatro Olimpico w Vicenzy. Do 2011 roku odbył z tym zespołem kilka tournées zarówno po Włoszech jak i za granicą. Współpracował z tak znakomitymi solistami, jak L.G. Uriol, M. Fornaciari, A Bacchetti, S.Krylov, F. Manara, A. Persichilli, P. Hommage, E. Klein, G. Costa, U. Clerici, B. Engerer, P. Entremont, M. Rudy, E. Virsaladze, S. Mintz, U. Ughi, P. Amoyal, P. Galliano, H. Uehara, R. Bahrami, M. Maisky.

Wśród orkiestr, którymi Giancarlo De Lorenzo dyrygował są: Orchestra Sinfonica di Sanremo, I Solisti di Perugia, Orchestra di Padova e del Veneto, I Pomeriggi Musicali w Mediolanie, Orchestra Filarmonica Italiana, Orchestra Sinfonica Abruzzese, Orkiestra Filharmonii Europejskiej w Magdeburgu, Mainzer Kammerorchester, Orkiestra Kameralna w Stambule, NFM Orkiestra Symfoniczna we Wrocławiu, Orkiestra Symfoniczna w Kijowie, Orkiestra Ermitażu w Petersburgu, Helsińska Orkiestra Barokowa, Orkiestra Filharmonii w Turynie, I Virtuosi Italiani, Riverside Symphonie Orchestra w New Jersey, Philarmonie der Nationen, Orquesta Sinfonica del Estado de Mèxico, Orchestra Sinfonica do Teatro Nacional de Brasília, Orquestra Clássica da Madeira, Orchestra Sinfônica of Cipro, Orchestra Sinfônica of Extremadura, Orchestra Sinfônica w Maracaíbo, Orchestra Sinfônica w Manaus, Orchestra Metropolitana w Lisbonie, Sinfonia Toronto, Orchestra Sinfonica w Istambule, Orkiestra Filharmonii Belgradzkiej. Artysta miał także zaszczyt prowadzić Kammerorchester der Münchner Philharmoniker i London Mozart Players podczas serii koncertów w kilku krajach europejskich w sezonie 2008/2009.

W 2009 roku Giancarlo De Lorenzo dyrygował orkiestrą Sinfonica Abruzzese w Teatro Alla Scala w Mediolanie w specjalnym programie przygotowanym z okazji otwarcia odbudowanego po trzęsieniu ziemi gmachu Teatro Comunale w L’Aquila. W kwietniu 2010 roku wraz ze słynną Accademia Nazionale di Santa Cecilia w Rzymie i klarnecistą Fabrizio Melonim nagrał płytę-cegiełkę na rzecz odbudowy teatru w L’Aquila. W latach 2012 i 2013 dyrygował orkiestrą Teatro Carlo Felice w Genui. Pod jego batutą wystąpili wówczas pianista A. Bacchetti i wiolonczelista E. Dindo. W 2012 roku został zaproszony na Festiwal w Santander, gdzie wraz z Orkiestrą Symfoniczną w Bilbao wykonał Tryptyk rzymski Ottorina Respighiego, dokonał też światowego prawykonania X Symfonii Tomàsa Marco.

Jako dyrygent operowy stworzył wiele przyjmowanych entuzjastycznie i docenionych przez krytykę przedstawień takich dzieł, jak Wesele Figara Mozarta, Rigoletto Verdiego, La serva padrona Pergolesiego, Il Signor Bruschino Rossiniego, Syrulik sewilski Paisiella, Napój miłosny Donizettiego.

W ostatnich latach Giancarlo De Lorenzo zapraszany był często do Hiszpanii oraz do Nowego Jorku. W Ameryce występował w Barge Music, St. Clement’s Theatre i Carnagie Hall. Mediolańska wytwórnia płytowa Agorà opublikowała liczne płyty dyrygenta, na których zarejestrował symfonie na smyczki Durantego, dzieła kompozytorów barokowych, włoskich twórców XX wieku, symfonie Myslivečka, Gassmana i koncerty fortepianowe Mozarta.

Obecnie Giancarlo de Lorenzo jest dyrektorem artystycznym Spazio Sinfonico w Brescii. Od 2012 roku pełni funkcję głównego dyrygenta orkiestry filharmonicznej w Grosseto, zaś od stycznia 2015 roku jest głównym dyrygentem i dyrektorem artystycznym Orkiestry Symfonicznej w San Remo.

Zapraszamy!