Olsztyn24

Filharmonia Warmińsko-Mazurska w Olsztynie zaprasza w piątek (28.04), o godzinie 19.00, na koncert symfoniczny.

Wystąpią:
» Stefan Sanders (USA) - dyrygent
» Anna Kłosowska-Gryc - flet
» Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej
» Janusz Ciepliński - prowadzenie koncertu

Program:

» Wojciech Kilar - Orawa
» Franz Doppler - Fantazja węgierska Pastorale op.26
» Francois Borne - Fantazja brilliant na tematy z opery „Carmen” G.Bizeta / na flet i orkiestrę
» Antonin Dvořák - IX Symfonia e-moll op. 95 Z Nowego Świata.

Folklor od wieków, choć z różnym natężeniem w różnych epokach, był dla kompozytorów niezgłębionym źródłem inspiracji. Przygoda z muzyką ludową na dobre zaczęła się w XIX wieku, a jej echa wybrzmiewały w kolejnym stuleciu i usłyszeć je można do dziś. Wszystkie utwory zawarte w programie koncertu są co najmniej zabarwione folklorem - jedne tym autentycznym, inne tym bardziej wyobrażonym.

Orawa, ostatnie ogniwo cyklu tatrzańskiego Wojciecha Kilara (obok niej serię tworzą Krzesany i Kościelec) to genialnie zacytowana i przetworzona muzyka góralska, zwieńczona słynnym okrzykiem „hej!”, który wznoszą wszyscy muzycy. W gwarze góralskiej słowo to oznacza „tak”, „rzekłem” albo „amen” - stanowi nieodwołalne potwierdzenie, wyraz niewzruszonej woli. W Orawie Kilar wykorzystał autentyczne melodie i rytmy podhalańskie, a także góralski styl gry. Od pierwszego wykonania w Zakopanem w 1986 roku utwór stał się przebojem sal koncertowych i do dziś zachwyca żywiołowością, energią, temperamentem. Sam twórca powiedział tak: „Jest to właściwie utwór na zwielokrotnioną kapelę i zarazem jeden z rzadkich przykładów, kiedy byłem ze swojej pracy zadowolony”.

W inny sposób do folkloru podchodzili wirtuozi epoki romantycznej - korzystali raczej z tego co popularne niż autentyczne. To przypadek Węgierskiej fantazji ludowej op. 26 Franza Dopplera, urodzonego w 1821 roku we Lwowie słynnego wirtuoza fletu, który ogromną popularność w całej Europie zyskał w duecie z bratem, również flecistą. Doppler jako kompozytor przede wszystkim dostarczał repertuaru samemu sobie. Ten uczeń Ferenca Liszta inspirował się przy tym, zgodnie z duchem epoki, muzyką operową i popularną, elementy jednej i drugiej udatnie łącząc w wirtuozowskich dziełach koncertowych. Przykładem świetna Fantazja op. 26, w której z jednej strony słychać zafascynowanie włoskim bel cantem, z drugiej zaś popularnym repertuarem cygańskim, w XIX wieku określanym mianem węgierskiego. Do tego samego nurtu należy późniejsza Fantazja brillante na tematy z opery „Carmen” Bizeta francuskiego flecisty François Borne’a, dyskontująca sukces jednego z największych przebojów scen operowych wszech czasów.

Jednym z najciekawszych - choć bynajmniej nie dosłownych - przykładów wykorzystania elementów folkloru w muzyce profesjonalnie jest IX Symfonia e-moll op. 95 „Z Nowego Świata” Antonína Dvořáka, która od pierwszego wykonania w 1893 roku w Nowym Jorku cieszy się niesłabnącą popularnością. Stanowi owoc pobytu czeskiego kompozytora za Oceanem, choć ani nie jest utworem autobiograficznym, ani nie ma żadnego programu literackiego. Słychać w niej natomiast, jak wielkie wrażenie na Dvořáku zrobił Nowy Jork - człowiekowi, który przyjechał z cichej, spokojnej Pragi, musiał wydać się niebywale wielki i głośny. Słychać również, jak bardzo czeski twórca przejął się losem ludności afroamerykańskiej - stąd tak liczne gwałtowne kulminacje i zadumane odprężenia, stąd intensywne falowanie emocji w skrajnych częściach. Sam Dvořák mówił zresztą, że w folklorze czarnych mieszkańców Ameryki dostrzega fundament, na którym powinna być zbudowana profesjonalna muzyka amerykańska. Komentował też swoje dzieło tak: „Nie użyłem w symfonii żadnych autentycznych melodii ludowych. Po prostu skomponowałem oryginalne tematy inspirowane muzyką indiańską i użyłem ich jako tematów, które następnie przetwarzam, stosując nowoczesną rytmikę, kontrapunkt i orkiestrację”. W najsłynniejszym dziele symfonicznym Dvořáka odnajdujemy jeszcze jedno źródło inspiracji - przyrodę amerykańską, jej bezkresne prerie i prastare lasy. Co prawda kiedy Dziewiąta powstawała jeszcze jej nie oglądał, ale czytał o niej w przełożonym na czeski poemacie Henry’ego Wadswortha Longfellowa Pieśń o Hiawatchie. Dvořák nie byłby również sobą, gdyby nie nawiązał do czeskiej muzyki ludowej. Dlatego IX Symfonia - z jej bogactwem melodycznym, kolorową instrumentacją, wyjątkowym nastrojem - jest jedynym tak oryginalnym połączeniem inspiracji amerykańskich i czeskich.

Stefan Sanders - dyrygent

Ceniony dyrygent, mówca, popularyzator sztuki. Od pięciu sezonów jest dyrektorem muzycznym Fayetteville Symphony Orchestra, a od czterech - szefem artystycznym Central Texas Philharmonic w Austin. Współpracował z wieloma znakomitymi orkiestrami, takimi jak: San Antonio Symphony, Orquesta Sinfónica de Yucatán w Méridzie, Orquesta Sinfónica Nacional de Cuba w Hawanie, Sarasota Orchestra, Rochester Philharmonic, Virginia Symphony, Naples Philharmonic, Stockton Symphony, Tuscaloosa Symphony, Orquesta Sinfónica de Guayaquil (Ekwador), Filharmonia Warmińsko-Mazurska, Filharmonia Podkarpacka, Symphoria w Syracuse (USA), Austin Symphony Orchestra, Austin Opera, Round Top International Festival Institute. Od 2017 roku Stefan Sanders jest także asystentem dyrygenta Filharmoników Nowojorskich. W bieżącym sezonie wystąpi ponownie z San Antonio Philharmonic i Orquesta Sinfónica Nacional de Cuba.

W latach 2014–2018 był dyrygentem rezydentem Buffalo Philharmonic, gdzie poprowadził ponad 200 koncertów. W 2016 roku został jednym z pięciu głównych dyrygentów League of American Orchestras „Bruno Walter National Conductor Preview”. Ten prestiżowy program ma na celu promowanie utalentowanych młodych dyrygentów, którzy gotowi są do pełnienia funkcji dyrektora muzycznego amerykańskich orkiestr, a prowadzony był przez Giancarla Guerrero i Nashville Symphony.

Stefan Sanders jest także znanym na świecie puzonistą. Jako solista występował w Ameryce Północnej, Azji i Europie. Jego wykonanie Koncertu na puzon basowy Erika Ewazena z Orkiestrą Filharmonii Czeskiej znalazło się płycie wydanej przez Albany Records. Przez siedem sezonów artysta był członkiem sekcji dętej Buffalo Philharmonic, współpracował też z Filharmonikami Nowojorskimi, Seattle Symphony Orchestra, Florida Orchestra oraz Operą w Seattle przy produkcji Ringu Wagnera w 2001 roku.

Stefan był stypendystą American Academy of Conducting w Aspen, gdzie studiował pod kierunkiem takich mistrzów, jak: Larry Rachleff, Robert Spano i Hugh Wolff. Jest absolwentem Juilliard School, University of Texas w Austin oraz Interlochen Arts Academy.

Anna Kłosowska-Gryc - flet

Pochodzi z Brzegu na Opolszczyźnie. Jest absolwentką Państwowej Szkoły Muzycznej II st. we Wrocławiu (dyplom z wyróżnieniem) , oraz Akademii Muzycznej im. I.J.Paderewskiego w Poznaniu (dyplom z wyróżnieniem). Od 2006 roku związana z Filharmonią Warmińsko-Mazurską w Olsztynie gdzie jest I flecistką. Współpracowała z orkiestrami Filharmonii Zielonogórskiej, Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy, Capellą Bydgostiensis i Opery w Szczecinie.

W latach 2002-2003 otrzymała Stypendium Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego oraz rozpoczęła studia w Instituto Musicale „Achille Peri” we Włoszech.

Jest laureatką konkursów: Międzynarodowy Konkurs im. Dittera von Dittersdorfa w Czechach (III nagroda), Międzynarodowego Konkursu Nuovo Orrizonti we Włoszech (IV nagroda), półfinalistką Międzynarodowego Konkursu Muzyki Kameralnej we Włoszech.

Brała również udział w III Międzynarodowym Konkursie Fletowym w Krakowie oraz Międzynarodowym Konkursie Fletowym w Markneukirchen. Występowała jako solistka w koncertach Filharmonii Zielonogórskiej oraz Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej.

Prowadzi z powodzeniem szeroką działalność edukacyjną. Jej uczniowie zdobyli około 100 nagród na konkursach fletowych. Jest certyfikowanym nauczycielem metody Suzuki (V stopień) oraz metody Colour Flute.

Zapraszamy!