Olsztyn24

Dzisiaj (29.09) odsłonięto ustawiony przy bazylice konkatedralnej św. Jakuba w Olsztynie pomnik ks. Adalberta Wojciecha Zinka (1902-1969), wikariusza generalnego diecezji warmińskiej, jednego z nielicznych obrońców internowanego kard. Stefana Wyszyńskiego. Pomnik powstał dzięki staraniom społecznego komitetu budowy pomnika, którego członkowie w większości związani są ze Stowarzyszeniem Represjonowanych w Stanie Wojennym Regionu Warmińsko-Mazurskiego „Pro Patria”.

Pomysłodawcą pomnika był Bogdan Bachmura. Odpowiedzialnym za zrealizowanie pomysłu został Władysław Kałudziński, prezes olsztyńskiego stowarzyszenia „Pro Patria”, który przyjął na siebie zadanie przewodniczenia społecznemu komitetowi budowy pomnika. Komitet nad zrealizowaniem pomysłu pracował pięć lat. Po zebraniu niezbędnych środków (zebrano ok. 75 tys. złotych), wykonanie projektu pomnika powierzono rzeźbiarzowi Izydorowi Borysowi, a jego odlanie z brązu zakładowi Zbigniewa Kowalewskiego.

Dzisiejszą uroczystość odsłonięcia pomnika poprzedziła msza św. w bazylice konkatedralnej św. Jakuba, celebrowana przez abpa Józefa Górzyńskiego. Homilię poświęconą ks. Adalbertowi Wojciechowi Zinkowi wygłosił bp sen. Julian Wojtkowski. Podczas uroczystości odsłonięcia pomnika głos zabrali patroni honorowi przedsięwzięcia: wojewoda Artur Chojecki i abp Józef Górzyński. Odsłonięcia pomnika dokonał Władysław Kałudziński, któremu asystował Izydor Borys. Wśród składających wieńce pod nowym olsztyńskim pomnikiem, oprócz wojewody, byli także prezydent Olsztyna Piotr Grzymowicz, wicestarosta olsztyński Andrzej Abako i wójt gminy Gietrzwałd Jan Kasprowicz.

Więcej o uroczystości w naszej wideo relacji z wydarzenia.

******

Ks. Wojciech (Adalbert) Zink urodził się w Bydgoszczy 23 kwietnia 1902 r. Jego ojciec był Niemcem a matką polska Warmiaczka z Woryt. Zinkowie sprowadzili się na Warmię i zamieszkali w Bisztynku. Po uzyskaniu matury w Gdańsku Wojciech Zink wstąpił do seminarium duchownego w Braniewie, gdzie studiował już jego starszy brat. Święcenia kapłańskie Wojciech otrzymał we Fromborku 8 lutego 1925 roku. Po nich został mianowany wikariuszem w Gryźlinach, potem we Wrzesienie i Barczewku. W 1935 roku został proboszczem w Lesinach Wielkich na Mazurach i administratorem parafii w Wielbarku. Pracował tam do wybuchu II wojny światowej. W czasie wojny krótko był kapelanem Szpitala Mariackiego w Olsztynie, a potem proboszczem w Łasinie w diecezji chełmińskiej. Od maja 1940 roku znów był proboszcze w Lesinach. W styczniu 1945 roku dotarł do Podlejek koło Gietrzwałdu, gdzie gospodarstwo rolne miał jego wuj. Z Podlejek został wywieziony przez Rosjan do obozu w Iławce Pruskiej, gdzie przebywał 14 miesięcy. Na Warmię powrócił w marcu 1946 roku i od 1 maja został zatrudniony w Kurii Biskupiej przez ks. Teodora Benscha.

W styczniu 1951 roku władze komunistyczne usunęły wszystkich administratorów apostolskich na tzw. Ziemiach Odzyskanych. Warmię opuścił ks. Bensch, a ks. Wojciech Zink został wybrany wikariuszem kapitularnym, a następnie mianowany przez prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego wikariuszem generalnym i administratorem diecezji warmińskiej. Reaktywował Warmińską Kapitułę Katedralną, zamianował administratorów parafii proboszczami, przeciwstawiał się władzy ingerującej w obsadzanie stanowisk kościelnych.

Tydzień po internowaniu kard. Stefana Wyszyńskiego, 2 października 1953 roku, aresztowano ks. Wojciecha Zinka i osadzono w więzieniu w Warszawie przy ul. Rakowieckiej. Kapłanowi zarzucono sabotowanie poleceń władzy ludowej i działalność antypaństwową. Faktycznie został aresztowany za wyrażenie protestu przeciwko internowaniu kard. Wyszyńskiego i odmowie złożenia podpisu pod dokumentami przygotowanymi przez państwo motywujące ten czyn. W więzieniu przebywał 16 miesięcy. Po zwolnieniu miał zakaz powrotu na Warmię. Do Olsztyna powrócił po uwolnieniu kard. Wyszyńskiego, po tzw. polskim październiku. W 1957 roku, po objęciu diecezji przez bp. Tomasza Wilczyńskiego, został mianowany wikariuszem generalnym i tę funkcję pełnił do śmierci.

Wojciech Zink zmarł w Olsztynie 9 września 1969 roku. Pogrzeb odbył się w Gietrzwałdzie, w udział w nim wzięło około 400 księży. Bp Józef Drzazga w homilii przytoczył treść telegramu, jaki nadesłał kard. Stefan Wyszyński. Jego ostatnie zdanie brzmiało: „Cierpienia i udręki, jakie przeżył w walce o sprawiedliwość i wolność Kościoła niech pozostaną w pamięci Ludu i całej Polski”.

za ks. Janem Rosłanem