Olsztyn24

W sobotę (5.03) o godz.18.55 Filharmonia Warmińsko-Mazurska zaprasza na transmisję z Metropolitan Opera Live in HD opery Giacomo Pucciniego - Manon Lescaut. Wystąpią: Kristine Opolais (Manon Lescaut), Roberto Alagna (des Grieux), Massimo Cavalletti (Lescaut), Brindley Sherratt (Geronte). Reżyseria: Richard Eyre. Scenografia: Rob Howell. Orkiestrą i chórem Metropolitan Opera w Nowym Jorku dyryguje Fabio Luisi.

Manon Lescaut to pierwsza opera Pucciniego, która odniosła sukces - i to ogromny - stawiając go w rzędzie kompozytorów liczących się w skali międzynarodowej. Sukces tym bardziej znaczący, że od dziewięciu już lat na scenach operowych powodzeniem cieszyła się opera Manon na ten sam temat, dzieło francuskiego kompozytora Julesa Masseneta. Podejmując zatem wyzwanie, Puccini musiał zmierzyć się również i z tą okolicznością.

Temat został wzięty z sentymentalnej (a w latach powstania - skandalizującej) powieści I połowy XVIII wieku autorstwa L'Abbé Prevosta Historia kawalera Des Grieux i Manon Lescaut. Jest to historia dwojga młodych kochanków, oddziałujących na siebie toksycznie, kochających się i szkodzących sobie, brnących od awantury do awantury.

Przyjaciołom, którzy ostrzegali Pucciniego przed ryzykiem podjęcia wątku obecnego już na operowych scenach, kompozytor odpowiadał, iż Massenet potraktował temat „po francusku, z pudrem i menuetami”, on zaś włoży w to „włoską duszę, z pasją i z namiętnością”. Okazało się to nie takie proste.

Nad librettem dla Pucciniego pracowało kolejno aż pięciu autorów, nie licząc tych, którzy dodawali pomniejsze poprawki, zaś Puccini, wciąż niezadowolony, nieustannie coś im przerabiał i zmieniał, oni protestowali, wycofywali swoje nazwiska. Skończyło się to tak, iż na kartach pierwszego wydania partytury... nie figuruje w ogóle żaden z autorów libretta.

Triumf, jaki odniosła Manon Lescaut Pucciniego na premierze w Turynie błyskawicznie zaowocował jej kolejnymi inscenizacjami w Europie i na całym świecie, od Petersburga po Buenos Aires i Rio de Janeiro. Znamienne jednak, iż długo z jej wystawieniem wstrzymywał się Paryż, miasto, w którym triumfowała wersja Masseneta.

I rzecz szczególna, o której warto wspomnieć, w związku z tym, iż oglądać będziemy spektakl z nowojorskiej Metropolitan Opera: to właśnie w wykonaniu zespołu Metropolitan zobaczyli Paryżanie tę operę Pucciniego po raz pierwszy! Nastąpiło to jednak dopiero w roku 1910.

W obecnej inscenizacji partię Des Grieux pierwotnie miał śpiewać Jonas Kaufmann. Jednak z powodu choroby artysta musiał odwołać swoje występy w Met w tym sezonie. Zastępstwa podjął się francuski tenor Roberto Alagna.

Akcję opery Manon Lescaut w oryginale rozgrywającą się w XVIII wieku, w obecnej inscenizacji reżyser Richard Eyre przeniósł w lata 40. XX wieku - do okupowanej przez Niemców Francji.

******

STRESZCZENIE AKCJI

Akcję, w oryginale rozgrywającą się w XVIII wieku, obecny inscenizator przeniósł w lata 40. XX wieku - do okupowanej przez Niemców Francji

Akt I
Plac w Amiens. Student Edmond z kompanią przyjaciół flirtuje z dziewczętami pracującymi w pobliskiej fabryce. Jego przyjaciel Des Grieux, również student, w melancholijnym nastroju, stroni od wesołego towarzystwa. Nadjeżdża pociąg, z którego wysiadają bogaty poborca podatkowy Geronte oraz żołnierz Lescaut ze swą młodszą siostrą Manon. Des Grieux zakochuje się w Manon od pierwszego wejrzenia, a kiedy - zagadnąwszy ją - usłyszy, że dziewczyna z rozkazu ojca udaje się do klasztoru, zaczyna snuć plany, jakby temu zapobiec. Wszystko zresztą wskazuje na to, że i on nie pozostał Manon obojętny. Lecz własne plany wobec dziewczyny ma także Geronte, który - nie bez cichej zgody jej brata – zamierza ją porwać. Podsłuchał to plany Edmond i ostrzega Des Grieux, a ów wraz z Manon ucieka do Paryża. Zaś Edmond uspokaja Geronta, mówiąc że jego siostra długo nie wytrzyma w towarzystwie biednego studenta, toteż wkrótce już trafi do niego.

Akt II
W Paryżu. Tak jak przewidział jej brat, Manon prędko porzuciła Des Grieux i wiedzie teraz życie z Gerontem, otoczona bogactwem. Luksus jednak zaczyna ją nudzić, męczyć, dziewczyna znów raz po raz wraca myślami do przystojnego studenta. Brat, który chce nadal odcinać kupony od powodzenia siostry, obiecuje zaaranżować jej spotkanie z Des Grieux. I oto, podczas jednej z zabaw w pałacu pojawia się jej poprzedni kochanek. Scenę czułego powitania przerywa Geronte. Dochodzi do ostrej awantury i gróźb, Geronte mści się i wzywa policję, oskarżając dziewczynę o niemoralne prowadzenie. Manon, zdecydowana uciekać, nie może się jednak powstrzymać, by nie zabrać ze sobą jak najwięcej biżuterii. Niestety, te chwile zwłoki powodują, że zostaje schwytana i trafia do więzienia.

Intermezzo
Więzienie. Podróż do Hawru. Rozmyślania Des Grieux.

Akt III
Des Grieux czeka w Hawrze, opodal portu, przed więzieniem, w którym przebywa Manon. Potraktowana jako prostytutka, ma zostać deportowana. Lescaut przekupił wartownika, by ten pozwolił jego siostrze spotkać się z Des Grieux, podczas gdy on próbuje zorganizować ucieczkę. Plan jednak zawiódł, pada strzał, dochodzi do zamieszania i dopiero wojsko przywraca spokój. Więźniarki prowadzone są na statek. Des Grieux w desperacji wyrywa broń z rąk Lescauta, grozi - i ostatecznie dogaduje się kapitanem statku, by ten zabrał go w charakterze członka załogi.

Akt IV
Na pustkowiu. Des Grieux i Manon uciekają. Są u kresu sił, słabną z pragnienia i z wyczerpania. Des Grieux zostawia Manon i idzie szukać wody. Gdy wraca, znajduje ją umierającą. Wydając ostatnie tchnienie, Manon wyznaje, że go kocha.

******

Głosy prasy o spektaklu:

Kristine Opolais jako Manon śpiewa równie czarująco jak wygląda. Jest to także kolejny wieczór sukcesu dla dyrygenta Fabia Luisiego, który wydobył z orkiestry Met brzmienie miękkie i zniuansowane w szczegółach, wnosząc zarazem w partyturę Pucciniego - w niejednym miejscu przeładowaną - świeże spojrzenie, powściągliwość i przejrzystość.
- „The New York Times”

Kristine Opolais wyposażyła rolę Manon w subtelność i sex appeal. Jej sopran, rozwijając bogactwo efektownych barw, potrafił zmieniać się w jednej chwili, to brzmiąc nutą słodyczy, to znów tonem szorstkim, zmysłowym i uwodzicielskim, zaś czyste jej przerażenie w scenie śmierci w IV akcie było hipnotyzujące. Dyrygent Fabio Luisi połączył z melodycznym rozmachem i pasją Pucciniego swoją wrażliwość i troskę o szczegóły.
- „The Wall Street Journal”

Alagna imponował nietłumionym wigorem, a jego głos brzmiał przyjemnie. Opolais zdołała ukazać swoją tragiczną bohaterkę jako postać zarazem zmysłową, jak i wrażliwą; wzruszająco godną pożałowania, jak i wywierającą wrażenie wprost magnetyczne. Fabio Luisi za dyrygenckim pulpitem starannie wyważył namiętność i poezję.
- „Financial Times”

Dyrygent Fabio Luisi odczytywał partyturę konsekwentnie i nieomylnie. (...) było to jedno z najlepiej wystudiowanych, najpiękniejszych wykonań tej opery jakie się kiedykolwiek słyszało.
- „WQXR”

******

Giacomo Puccini (1858-1924)

Manon Lescaut - dramat liryczny (dramma lirico) w czterech aktach (1893)

Libretto: Giuseppe Giacosa, Luigi Illica, Ruggero Leoncavallo, Domenico Oliva, Marco Praga, Giacomo Puccini i Giulio Ricordi

Premiera niniejszej inscenizacji w The Metropolitan Opera: 12 lutego 2016

PREMIERA SEZONU 2015–16

Transmisja przedstawienia: 5 marca 2016 | sobota | 18:55

Obsada:

» Kristine Opolais jako Manon Lescaut
» Roberto Alagna jako des Grieux
» Massimo Cavalletti jako Lescaut
» Brindley Sherratt jako Geronte
» Soliści, chór, balet i orkiestra The Metropolitan Opera
» Fabio Luisi - dyrygent

Realizatorzy:

» Sir Richard Eyre - reżyseria
» Rob Howell - scenografia
» Fotini Dimou - kostiumy
» Peter Mumford - światło
» Sara Erde -  choreografia

******

Przedstawienie trwa około 3 godzin i 35 minut (w tym 2 przerwy). Bilety w cenie: 50 zł sektor I i 35 zł sektor II do nabycia w kasie pon. - pt. w godz. 10-18 oraz na dwie godziny przed spektaklem oraz poprzez stronę internetową filharmonii: http://bilety.filharmonia.olsztyn.pl/numerowane.html?id=276