Olsztyn24

Jolanta Kłoczewska, dyrektorka Szkoły Policealnej im. Profesora Zbigniewa Religi w Olsztynie, miłośnikom teatru znana jest jako odtwórczyni znaczących ról w spektaklach Wspaniałego Teatru Bez Nazwy w Gietrzwałdzie. Nie powinna więc dziwić informacja, że w Szkole Policealnej działa grupa teatralna Alma Rey prowadzona przez nauczycielkę terapii zajęciowej Aleksandrę Salczyńską, którą w realizacji teatralnej pasji wspiera jak może mama - Alicja Bykowska-Salczyńska, pisarka, poetka, autorka słuchowisk radiowych. Współpraca takiego trio musi zatem dawać owoce. I daje.

Dzisiaj (5.12) w Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych w Olsztynie mogliśmy zobaczyć przygotowany przez uczniów i nauczycieli Szkoły Policealnej spektakl zatytułowany „Kamienna dłoń”. W widowisku wystąpili też uczniowie Gimnazjum nr 12, Szkoły Podstawowej nr 3 w Olsztynie oraz uczestnicy Warsztatów Terapii Zajęciowej przy ul. Bałtyckiej w Olsztynie. Przedsięwzięcie od strony logistycznej wsparli też: CEiIK oraz Zespół Szkół Gastronomiczno-Spożywczych w Olsztynie. Tak szeroka kooperacja była możliwa dzięki środkom Europejskiego Funduszu Społecznego, po które skutecznie sięgnęła Szkoła Policealna.

- Spektakl powstał w związku z realizacją projektu „Praktyka drogą do sukcesu” współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego - wyjaśnia dyrektor Jolanta Kłoczewska. - W ramach projektu realizowaliśmy zajęcia pozalekcyjne dla naszych uczniów oraz zajęcia dla podopiecznych Warsztatu Terapii Zajęciowej przy ul. Bałtyckiej w Olsztynie. Były to zajęcia z choreografii, z charakteryzacji, z body paintingu, z kultury żywego słowa. Chodziło nam o to, aby naszych absolwentów wyposażyć w umiejętności, które przydadzą się im na rynku pracy. Wszyscy, którzy brali udział w tych zajęciach pod okiem nauczycielki Aleksandry Salczyńskiej, postanowili swoje umiejętności sprawdzić podczas teatralnego spektaklu.

Tak zrodził się pomysł na wystawienie sztuki zatytułowanej „Kamienna dłoń”. Scenariusz przygotowała Aleksandra Salczyńska wspierana przez mamę. Sztuka to uwspółcześniona baśń oparta na motywach zaczerpniętych z utworów Ernsta Wiecherta oraz ze zbioru legend i baśni mazurskich w opracowaniu Herberta Somplatzkiego pt. „Kobieta o bursztynowych włosach”.

Spektakl opowiada o nastolatce, fance portali społecznościowych, cheerleaderce i imprezowiczce, która nienawidzi swojej chorej na autyzm siostry: krzyczy na nią, bije i wyśmiewa. Pewnego dnia uderza siostrzyczkę w twarz. Za karę jej ręka zamienia się w kamień i bohaterka na sobie samej doświadcza, czym jest ból i cierpienie. Jednak jak każda baśń, tak i ta kończy się happy endem. Bohaterka zrozumiała, że chociaż nigdy nie wejdzie do wewnętrznego świata swojej siostry, może ją szanować, otoczyć opieką i - pokochać.

Spektakl dostarczył widzom wielu wzruszeń i materiałów do przemyśleń, a organizatorom i aktorom nowych doświadczeń.

- To dla nas ogromne przeżycie, bo takiego spektaklu nie przygotowała jeszcze żadna szkoła, a już na pewno nie policealna - mówi Jolanta Kłoczewska. - To także ogromny wysiłek logistyczny. Podjęli się go uczniowie uczący się zawodu, najczęściej zawodów medycznych i usługowych, łączący naukę z praktykami zawodowymi. I chociaż przygotowania do spektaklu zabrały im część ich życia, to już słyszałam pytania: co my będziemy robić jutro lub pojutrze, kiedy prób już nie będzie?

Niewykluczone, że wbrew pierwotnym planom, żywot spektaklu „Kamienna dłoń” nie skończy się na dzisiejszych dwóch premierowych przedstawieniach.

- Rozmawiałam dzisiaj z Konradem Lenkiewiczem, przewodniczącym komisji kultury, promocji i turystyki Rady Miasta Olsztyna - mówi dyrektor Kłoczewska. - Możliwe, że naszym spektaklem uda się zainteresować olsztyńskie szkoły ponadgimnazjalne.

Jeżeli nawet spektakl nie będzie więcej wystawiany, to nie można zapomnieć o wartościach materialnych i niematerialnych, które po realizacji projektu pozostały. Bo niewątpliwie uczniowie przygotowując spektakl i jego oprawę, nabyli wiele nowych umiejętności i doświadczeń, które przydadzą się im na rynku pracy, a sama szkoła pozostanie bogatsza o sprzęt i wyposażenie, które zakupiono z unijnych pieniędzy dla potrzeb projektu.