Olsztyn24

W Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w ramach cyklu spotkań z pisarzami współczesnymi odbył się dziś (5.09) wieczór z Juozasem Šikšnelisem - powieściopisarzem i autorem kilkunastu kryminałów. Gość biblioteki przybył z Kłajpedy, gdzie od 40 lat mieszka i tworzy. Spotkanie poprowadziła dr Alina Kuzborska.

Juozas Šikšnelis w Olsztynie promował polskie wydanie swej powieści „Krzyżu z drzewa zielonego”. Powieść tę napisał 20 lat temu. Dziś zapewnia, że teraz chyba by nie napisał podobnej o charakterze historyczno-biograficznym.

- Bohater powieści to nie ja - zapewnia autor z Litwy. - Kiedy piszę, to nie wymyślam i nie domyślam się, jaka ta powieść będzie. Szeregowanie mnie w kategoriach powieści edukacyjnych jest dla mnie niezrozumiałe. Ja pisałem po prostu historie ludzi. To nie jest moja biografia. Niektórzy myślą, że ten krzyż jest krzyżem bohatera, który niesie go przez swoje życie. To jednak nie mój krzyż. Ja nie noszę krzyża. Moje życie jest bardzo piękne. Jestem bardzo szczęśliwy i nie identyfikuję się z bohaterem, choć to powieść z wątkami autobiograficznymi.

Tytuł „Krzyżu z drzewa zielonego” jest dosłownym tłumaczeniem litewskiego tytułu powieści. Šikšnelisowi nie za bardzo ten tytuł odpowiada, gdyż nie oddaje istoty tego, o czym pisał. Zwrot ten to rodzaj westchnienia jego matki, podobny do określenia „krzyż pański”. Jednak jak stwierdzili czytelnicy obecni na spotkaniu przyjęty tytuł jest bardziej intrygujący. Polskie tłumaczenie książki wydało wydawnictwo AUŠRA z Puńska.

Autor nie dał się skusić na przeczytanie fragmentów swej powieści. Stwierdził, że nie potrafi jej czytać w sposób odpowiedni i uważa, że artyści sceny najlepiej to robią. On pozostanie przy sztuce pisania.

Juozas Šikšnelis na Litwie znany jest z wielu kryminałów, które cieszą się ogromnym powodzeniem. Większość z nich rozgrywa się w XIX-wiecznym i współczesnym Wilnie. To dlatego, że istnieje bogata dokumentacja z epoki. Ostatnio jednak pisarz napisał kryminał, którego akcja toczy się w Kłajpedzie.

O planach pisarskich mówi enigmatycznie.

- Trudno powiedzieć. Pisze się i nie pisze się - dodał z humorem. - Trudniej jest mówić o tych rzeczach nienapisanych niż napisanych. Trudno powiedzieć, co to będzie. To się kiedyś, za jakiś czas, usamodzielni.