Olsztyn24

W Jakubowie było dziś (28.08) niczym w chińskim ogrodzie. Olsztynianie z ogromnym zaangażowaniem ćwiczyli Tai Chi Chuan (Kung). Na początku było kilka osób, ale z minuty na minutę przybywało chętnych. Spotkania organizowane są w niedzielę przez Stowarzyszenie Nei Kung w Olsztynie Ośrodek Ćwiczeń Ruchowych, a odbywają się w ramach wakacyjnego programu „Olsztyn. Aktywnie!”.

Tai Chi Chuan to system ćwiczeń ruchowych wymyślony przez Chińczyków prawie tysiąc lat temu. Obejmuje on zarówno walkę, jak i relaksację wraz z ruchową medytacją. Fenomen tej sztuki sprawił, że dziś Tai Chi Chuan jest znane w całej Europie i Ameryce. Skąd taka popularność tej azjatyckiej gimnastyki - nie ukrywajmy, popularnej zarówno wśród starych, jak i młodych? Trening Tai Chi Chuan to idealna odpowiedź człowieka na codzienny stres, zmęczenie pracą, szkołą, obowiązkami, zniechęcenie czy depresję. Jest jakby zastopowaniem biologicznego zegara. Metodą zwolnienia życia. Technika ta oddziałuje więc nie tylko na ciało, ale też na ducha.

System ćwiczeń opiera się na wykonywaniu łagodnych, harmonijnych gestów, zaczerpniętych z chińskich systemów walki (kung-fu). Z daleka to wygląda jak swego rodzaju egzotyczny balet. W ćwiczeniach Tai Chi Chuan kładzie się nacisk na rozciąganie, prawidłowy oddech, równowagę ciała oraz koordynację ruchów. Doskonali się też poszczególne formy gestu, uderzenia, kopnięcia i uniki. Mimo pozornej łagodności, jest to jednak sztuka walki oparta na medytacji. Złagodzona tak, by nie spowodować żadnych kontuzji. Tai Chi Chuan to przede wszystkim rozwój samego siebie, wnikanie w siebie, czytanie w sobie jak w książce. Trening fizyczny poprawia kondycję, krążenie, koordynację ruchową, rozciąga stawy. Wzmacnia wytrzymałość i tym samym ciało pracuje wydajniej. Jest to więc jakby recepta na długowieczność.

Zaskakujące w tym wszystkim jest to, że ćwiczyć może każdy. Od dziecka do wiekowego starca, zdrowy i chory. Niezależnie od tego, czy urodził i wychował się w Chinach, Ameryce, czy Polsce. Tak też było w Parku Jakubowym. Najmłodszą uczestniczką była nastolatka, a najstarszym, ćwiczący nieco na uboczu - jak stwierdzili uczestnicy spotkania, niezmiennie co niedzielę, mężczyzna prawie 90-letni.

- Nie daję rady wykonać wszystkich ćwiczeń, bo jestem inwalidą, ale bardzo udaje mi się machanie rękoma, zestawy kroków, skłony. Ćwiczenia te sprawiają mi wiele przyjemności i dają poczucie zdrowia - stwierdził 90-latek, niechcący się ujawnić z imienia. Służy mu ten trening tak dobrze, że prawie wiekowy „dziadek” w niczym nie przypomina staruszka. Jest dziarski i „na oko” wygląda na 20 lat młodszego.

Sport ten, co warto zaznaczyć, jest bardzo tani. Nie wymaga żadnych nakładów finansowych. Wystarczą zwyczajne, wygodne spodnie, miękkie buty, luźna koszulka i kijek (do części ćwiczeń). No i dobre chęci...